Her şey güzel başladı aslında, Koca bir ekip olarak başlamıştık işe ve herkes çok heyecanlıydı. Taaki iş ciddiyete binip çizimlerden başka şeyler de yapmaya gelinceye dek. O mutlu mesut suratlar, mutluluktan ensede birleşen ağızlardan eser kalmamıştı :) E o mutlu suratların sahipleri de eksiliyordu gün geçtikçe :)
Son 3 hafta kalmıştı defilenin gününe ve yanımda sadece Zeynep ve Neslihan vardı. Bir de yatak odamdaki müstakbel eşim, biricik DİKİŞ MAKİNEM, nee ? sevgilim falan mı diyicem sandın?
3 hafta içinde çizdik, manken bulduk, prova aldık, biçtik, diktik, organizasyonu ayarladık... Evet hepsini biz yaptık. Öyle koşturdum ki defileden önceki 40 saat boyunca uyanık kalmak zorundaydım. E oldu mu orası izleyenlere kalmış. En çok ta yapamazsın rezil olursun denilen çini lalesi şeklindeki final kostümünü yapabildiğime ve herkesi şok ettiğime sevindim.
Tabii bir de bize cürretkarlıklarıyla destek olan mankenlerimiz vardı. Seviyoruz onları :)
iyi seyirler desem ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder